Baza Transportowo Logistyczna i Centrum Operacyjne MPWiK Wrocław

Kategoria:

Najlepszy obiekt komercyjny

Adres realizacji

Wrocław , ul. Na Grobli

Autor

Dziewoński, Łukaszewicz - architekci arch. arch. Marcin Dziewoński, Bartosz Łukaszewicz, MArta Smarzych, Bartłomiej Pawłowski, Katarzyna Radecka, Robert Mgłosiek, Łukasz kOłacz, Bartłomiej Mackiewicz, Miłosz Wróbel, Marcin Bomberski, KAcper Piątkowski, Jakub Snopek

Inwestor

MPWiK SA

Powierzchnia użytkowa (m²)

13150

Kubatura (m³)

79600

Data projektu (rok)

2015

Data realizacji (rok)

2018

Opis autorski (max. 1800 znaków)

Zespół budynków powstał na historycznym terenie MPWiK położonym wzdłuż ulicy Na Grobli, pomiędzy rzekami Odrą i Oławą. Rozważania koncepcyjne zostały zdominiowane przez kontekst. Podstawowym założeniem było wtopienie całego budynku w otoczenie, tak z punktu widzenia kompozycyjnego jak i funkcjonalnego. Kompleks położony jest na podłużnej działce tuż przy nadrzecznym bulwarze Oławy, który w przyszłości stanowić ma ważne ogniwo w systemie wrocławskich przestrzeni publicznych – łącząc sąsiadujące tereny Politechniki Wrocławskiej a dalej – centrum miasta oraz główny kampus PWr - z terenami rekreacyjnymi na wschodzie. Z drugiej strony działka sąsiaduje z istniejącymi przemysłowymi zabudowaniami należącymi do MPWiK. Wkomponowując nowy zespół budynków w działkę zdecydowaliśmy się rozdzielić od siebie te dwa zupełnie różne porządki . Rozdzielenie to następuje płynnie, prawie niewidoczne, dzięki zabiegowi wyniesienia skarpy bulwaru i połączenia jej zielonym dachem projektowanych garaży. Oczywistym odniesieniem były też ceglane , przemysłowe budynki historycznej części MPWiK, ze szczególnym uwzględnieniem potężnej, prostopadłościennej wieży ciśnień. Zaprojektowany przez nas biurowiec, wchodzący w skład kompleksu BTL, jest widocznym kontrapunktem dla wieży, podobnym w formie, zdecydowanie jednak od niej skromniejszym wysokościowo. Wszystkie widoczne, nie przykryte skarpami elewacje budynków BTL zyskały jednolitą elewację z „żyletek” wykonanych z cegły klinkierowej. Sama cegła była na specjalne zamówienie wypalana w jednym z ostatnich w Europie pieców Hoffmanna w cegielni Patoka. Wcześniej wykonano szereg prób wypału, aby dostosować materiał do oryginalnej cegły występującej w zabytkowych budynkach dawnych Wodociągów. Opracowano także indywidualny system wiązania i wieszania ceglanych żyletek na elewacji, pomiędzy poziomymi gzymsami z betonu architektonicznego.