Don w Tatrach

Kategoria:

Najlepszy budynek jednorodzinny

Adres realizacji

Zakopane, Gubałówka

Autor

Jan Karpiel Bułecka jr, Marcin Steindel / Karpiel Steindel Architektura

Inwestor

Prywatny

Powierzchnia użytkowa (m²)

298

Kubatura (m³)

966

Data projektu (rok)

2013

Data realizacji (rok)

2015

Opis autorski (max. 1800 znaków)

Główną ideą projektu było opracowanie budynku z wykorzystaniem największego waloru działki – widoku na panoramę Tatr. W ten sposób powstał zamysł całkowicie przeszklonej ściany. Do jej zrealizowania wykorzystano największe dostępne tafle szklane, projektując elementy konstrukcyjne okien tak, aby po rozsunięciu zanikały z pola widzenia. Otwarcie wnętrza na południową stronę uzyskano właśnie poprzez umożliwienie swobodnego rozsuwania szklanych płaszczyzn. Ich skrzydła zamontowano na specjalnych szynach, zlicowanych z poziomem podłóg. Efekt potęguje sposób w jaki chowane jest jedna z tafli między ścianę zewnętrzną a pokrycie elewacyjne. Nie pominięto przy tym również elementów charakterystycznych dla zabudowy wsi podhalańskiej - typowego dachu półszczytowego, rzutu na bazie prostokąta oraz okapów z drewnianą podbitką. Konstrukcja nośna kondygnacji nadziemnych to ustrój żelbetowy, płytowo-tarczowy, który w przekroju tworzy pięciobok; podparty na swoich końcach stalowymi, skośnymi słupami i ścianą żelbetową w odległości 14 m. Pięciobok składa się z elementów konstrukcyjnych kondygnacji poddasza: stropu nad parterem, ścianek kolankowych oraz skosów. Dzięki temu rozwiązaniu udało się uzyskać formę przestrzenną, która charakteryzuje się zwiększoną sztywnością oraz możliwością uzyskania dużych przeszkleń pozbawionych widocznych barier. Niewielkie przekroje stalowych słupów pozwoliły uzyskać wrażenie lekkości konstrukcji. Dzięki temu architektom udało się uzyskać pożądane przeszklone ściany o długości 12 metrów, bez użycia belki, które wykluczono już na etapie koncepcyjnym. Budynek zwieńczony został dachem półszczytowym. Ostry kąt nachylenia połaci, złamanie dachu przyczółkami, daleko wysunięte okapy oraz podparcie części poddasza na trzech odchylonych od pionu słupach, sprawiły, że zadaszenie stało się pełnym ekspresji akcentem budynku. Dach zdaje się "lewitować" nad podstawą.