Najlepszy budynek jednorodzinny
al. Kasztanowa, Kraków
WIZJA: Stanisław Deńko, Agnieszka Ciuła, Robert Ciuła
Prywatny
262
1041
2015
2018
RELIKT PRZESZŁOŚCI – TROCHĘ ROMANTYZMU Dom z lat 60-tych XX wieku, charakterystyczny dla tamtych czasów, staje się celem zamieszkania dla przyszłych jego lokatorów, którzy w tym miejscu spędzali jako goście swoją młodość i darzą to miejsce szczególnym sentymentem. Chcą tutaj spędzać kolejne lata swojego życia. Oryginalny dom został przebudowany w latach 90-tych. Podjęto próbę nowego spojrzenia na potencjalną i czytelną wartość historycznej już substancji materialnej i wprowadzenia rozwiązań podkreślających jej istotne cechy, cechy tożsamości miejsca, zakotwiczone w architekturze przeszłości. Jej podstawowym atrybutem jest kubiczna forma bryły, opakowana kamienno-ceramiczną strukturą o charakterystycznym rysunku. Lekko skośne ściany, w bliskiej perspektywie dynamizują formę, a zarazem, w sposób łagodny, wpisują ją w malowniczy pejzaż ogrodu i drzewostanu sąsiednich posesji. Zapadają kluczowe decyzje. Dom wraca do wizji dwukondygnacjowego budynku przykrytego rozłożystym dachem. Dach i ściany piętra są zaprojektowane w jednym szlachetnym materiale – spatynowanej miedzi. By uniknąć formy „dachu kopertowego”, założonego na planie kwadratu, ścięto wierzchołek połaci dachowych i wprowadzono centralnie osadzony na tym rzucie taras, wprowadzający światło dziennego do wnętrza domu, a także spojrzenie w niebo z pokoi drugiej kondygnacji. Nowymi elementami funkcjonalnymi powiązanymi z programem użytkowym obiektu są oranżeria i garaż. Oranżeria zostaje wkomponowana w porządek istniejących kamiennych słupów, stanowiących podparcie usytuowanej obecnie w tym miejscu pergoli. Jej pełny dach zostaje odsunięty od ściany domu, co umożliwia, wprowadzony „szklany” łącznik miedzy pokojem dziennym a werandą, doświetlenie światłem słonecznym wnętrza tego głównego pomieszczenia, „serca” całego domu. Bryła garażu także została odsunięta od głównej bryły domu, jednocześnie powiązana z nim szklanym wiatrołapem – wyraźnie zaznaczając główne wejście do domu – pomiędzy tym co nowe a stare.