Najlepszy budynek użyteczności publicznej
Szczecin, Plac Solidarności 1
Robert Konieczny KWK Promes, Michał Lisiński
Muzeum Narodowe w Szczecinie
2117
15845
2009
2016
Budynek godzi dwie sprzeczne tradycje: przedwojennego kwartału kamienic i powojennego placu. Jest urbanistyczną hybrydą – domyka przestrzeń niczym kwartał, zachowując jednocześnie walory miejskiego placu. Dawny kwartał zaznacza się jako łagodne wypiętrzenia placu. Jedno z nich mieści muzeum. Aby uzyskać jednorodny, monolityczny charakter całego założenia zarówno plac, jak i budynek, wykonane są z jednego materiału - betonu, a podziały na placu przechodzą na podziały elewacji. Całość stanowi monolit, który ulega transformacji, gdy muzeum jest otwarte. Część elewacji obraca się tworząc podcienia z dwoma wejściami do muzeum. Trzecie wejście wyznacza nacięcie w krzywiźnie placu. Na parterze mieści się strefa wejściowa z kawiarnią, które stanowią przedłużenie placu. Zejście do podziemnej części ekspozycyjnej to granica dwóch światów, gdyż całe podziemie jest czarne. Pomysł ten pojawił się już w trakcie realizacji, gdy okazało się, że to nie my będziemy projektować ekspozycję. Obawialiśmy się nachalnej scenografii udającej przeszłość, dlatego w ten sposób postanowiliśmy się od tego odciąć. Jednak autorzy projektu poprosili nas o konsultacje i wtedy rozpoczęła się współpraca. W jej efekcie odrzuciliśmy scenografię i zastąpiliśmy ją sztuką. W ten sposób muzeum historyczne stało się jednocześnie muzeum sztuki.