Pawilon Józefa Czapskiego w Muzeum Narodowym w Krakowie

Kategoria:

Najlepszy budynek użyteczności publicznej

Adres realizacji

ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 14 Kraków 31-109

Autor

Danuta Fredowicz, Olga Fredowicz

Inwestor

Muzeum Narodowe w Krakowie

Powierzchnia użytkowa (m²)

610

Kubatura (m³)

2796

Data projektu (rok)

2014

Data realizacji (rok)

2016

Koszt inwestycji (PLN)

17300000

Opis autorski (max. 1800 znaków)

Pawilon Józefa Czapskiego w Krakowie powstał w miejscu szczególnym: przy ul. Piłsudskiego 14, w sąsiedztwie Pałacu Czapskich, Kamienicy Łozińskich, budynku ASP, na terenie ogrodu, otoczonego zabudową z XVIII i XIX wieku. Ze względu na funkcję obiektu, osobę, której pawilon jest poświęcony i na ogromne oczekiwania rady programowej, uzgodnienia konserwatorskie, a także uwarunkowania urbanistyczne, projekt powstawał przez blisko 3 lata. Powstał obiekt wpisujący się w kontekst otoczenia, ale na zasadzie kontrastu: biała lekka bryła wśród historycznej zabudowy w otoczeniu XIX wiecznych ogrodów. Pawilon został zaprojektowany w taki sposób aby stanowił „znak czasu”. Bryła budynku - ascetyczna, biała z wysuniętym przeszkleniem kawiarni na parterze. Elewacje – obłożone płytami białego corianu. Elewacja frontowa, jako biały blejtram z sygnaturą J. Czapskiego, jest także ekranem do projekcji filmowych (w ramach kina letniego), a także nocnych pokazów obrazów artysty. Trawnik przed pawilonem jest miejscem dla widowni. Pawilon zapewnia wiele interakcji przestrzennych: zetknięcie z zabytkowymi oficynami kamienic ul. Smoleńsk i Pałacem Czapskich. Widok z tarasu na dachu (letnia kawiarnia i czytelnia) na ogrody i otoczenie: Pałac Czapskich, wieże Kościoła Mariackiego, Sienkiewiczówkę. Ekspozycja biograficzna jest interaktywna i multimedialna; wykorzystano również eksponaty związane z J.Czapskim. Przy użyciu przedmiotów należących do artysty zrekonstruowano w skali 1:1 pokój, w którym przez ponad 40 lat żył i tworzył. Ekspozycja pomyślana jest w taki sposób by można byłoby do niej wracać i odkrywać wiele elementów na nowo. Wnętrza obiektu zaprojektowano jako dość ascetyczne, utrzymane w bieli i czerni. Architekci zakładali, że obiekt ma żyć i ciągle zmieniać się w ramach ekspozycji czasowej, projekcji filmowych, przestrzeni dyskusji i spotkań, czy po prostu odpoczynku w kawiarni, ogrodzie, czy na tarasie widokowym.